Odnowa w Duchu Świętym

W naszej parafii od 31 stycznia 2017 roku działa Wspólnota Odnowy w Duchu Świętym, mająca nazwę „Chwała Boża” . Jej patronami są  Św. Maria od Jezusa Ukrzyżowanego zwana Małą Arabką oraz Ks. Michał Józefczyk.

Spotkania odbywają się w każdy wtorek po wieczornej  Mszy Św.  Zapraszamy do wspólnej modlitwy.

Odnowa w Duchu Świętym w Kościele katolickim, zwana także Katolicką Odnową Charyzmatyczną, nie jest jednolitym ruchem o zasięgu światowym. W odróżnieniu od większości ruchów nie ma jednego założyciela, lub grupy założycieli, nie ma też listy członków.

Jest to wysoce zróżnicowany zespół jednostek i grup podejmujących różne działania, często od siebie niezależne, na różnym etapie rozwoju i o różnorodnie rozłożonych akcentach.

Te osoby i grupy łączy to samo doświadczenie. Stawiają sobie one również te same cele”

(fragment preambuły Statutów Międzynarodowych Służb Katolickiej Odnowy Charyzmatycznej – ICCRS).

Ruch charyzmatyczny opiera się na założeniu, że chrześcijanie – podobnie jak w Kościele pierwotnym – są obdarowywani charyzmatami, którymi służą ku zbudowaniu wspólnoty Kościoła. Odnowa w Duchu Świętym gromadzi wielu ludzi świeckich w różnym wieku i z różnych środowisk, odnajdujących dzięki niej swoje miejsce w Kościele i świecie. Osoby te tworzą grupy modlitewne, liczące od kilku do kilkuset członków. Łączy ich chrzest w Duchu Świętym – podstawowe doświadczenie wiary, znane pierwszym chrześcijanom.

Grupy modlitewne spotykają się co tydzień na dwu-trzygodzinnych spotkaniach modlitewnych, których głównym elementem jest głośna, żywa modlitwa. Mają one najczęściej strukturę otwartą, lecz pewne elementy spotkania powtarzają się: zaproszenie Ducha Świętego do prowadzenia spotkania, uwielbienie Boga (ten rodzaj modlitwy przeważa), słuchanie Słowa Bożego, nauczanie, osobiste świadectwo życia niektórych uczestników spotkania. Na spotkaniach modlitewnych ujawniają się charyzmaty. Grupy modlitewne prowadzone są najczęściej wspólnie przez duszpasterza i zespół świeckich animatorów z liderem na czele; spotkania odbywają się zwykle przy parafii.

Charyzmaty (gr. charisma – dar łaski) – nadnaturalne dary Ducha Świętego, udzielane różnym osobom dla budowania całej wspólnoty. Do charyzmatów zalicza się m.in. tzw. dary epifanijne, czyli nadzwyczajne:

dar języków (glosolalia) pojawiający się często w modlitwie jednoczesnej uczestników. Mimo spontanicznego charakter u modlitwy, ma ona przebieg pełen pokoju i harmonii. Wyraża się przez bezpojęciową ekspresję słowną płynącą z ust uczestników spotkania, choć niejednokrotnie zdarzały się przypadki modlitwy w językach w sensie filologicznym (występujących w rzeczywistości);

• dar tłumaczenia języków – łączy się z darem języków; polega na wyjaśnieniu treści usłyszanego przed chwilą przesłania w językach;
• dar proroctwa – nie polega na przepowiadaniu przyszłości (choć nieraz i tak się zdarza), lecz na przemawianiu w imieniu Boga z przesłaniem zachęty lub napomnienia skierowanym do uczestników spotkania. Często słowa prorockie wypowiedziane na spotkaniu modlitewnym przemawiają ze szczególną mocą do zebranych objawiając im prawdę o sobie;
• dar rozeznania duchowego – pozwala na bieżąco weryfikować prawdziwość innych charyzmatów, a także badać poruszenia duchowe ludzi;
• dar uzdrawiania, czyli dar modlitwy o duchowe, psychiczne i fizyczne zdrowie osoby proszącej o to Boga. Znaki cudownych uzdrowień potwierdzają prawdziwość przepowiadanej ewangelii o Jezusie.

Chrzest w Duchu Świętym, zwany także „wylaniem Ducha Świętego” lub „modlitwą odnowienia darów Ducha Świętego” nawiązuje do biblijnej i historycznej Pięćdziesiątnicy (Dz 2, 1-41). W tym dniu apostołowie otrzymali Ducha Świętego (zostali ochrzczeni w Duchu Świętym), czemu towarzyszyło mówienie językami i przepowiadanie Jezusa z mocą (nawróciło się ok. 3 tys. ludzi).

Jest to wydarzenie pozasakramentalne, lecz wypływające z sakramentu chrztu oraz bierzmowania. Polega na ożywieniu darów złożonych przez Boga w człowieku w czasie udzielania sakramentów. Wiąże się ze szczególną interwencją Ducha Świętego w życie człowieka. Dzięki niej człowiek nawiązuje osobową więź z Bogiem, pogłębia się jego świat modlitwy, życie staje się pełne pokoju i radości związanych z bliskim przeżywaniem obecności Boga, pojawia się pragnienie opowiadania innym o swoim przeżywaniu wiary.

Chrzest w Duchu Świętym odbywa się zwykle podczas modlitwy całej wspólnoty z nałożeniem rąk na człowieka, który prosi o to. Często taką modlitwę poprzedza kilkutygodniowe seminarium życia w Duchu (zwane też rekolekcjami ewangelizacyjnymi Odnowy). Polega ono na codziennym, samodzielnym rozważaniu Słowa Bożego, słuchaniu konferencji oraz na dzieleniu się swoimi doświadczeniami z modlitwy w małych grupach. Seminarium życia w Duchu to podstawowa forma ewangelizacji proponowana przez ruch Odnowy w Duchu Świętym. Prowadzi do nawrócenia się od grzechu, przyjęcia Jezusa jako Pana i Zbawiciela swojego życia, a następnie do przyjęcia charyzmatów, otrzymywanych po to, by służyć innym.

zob. http://www.odnowa.org/?page_id=32

 

 

Święta Maria od Jezusa Ukrzyżowanego „Mała Arabka”

W Kościele znana jest z niezwykłości życia, charyzmatycznych darów i nabożeństwa do Ducha Świętego. Jej 33-letnia historia życia była wielkim pasmem Jego dotknięć.

Niespotykana biografia

Maria Baouardy była dzieckiem wymodlonym w betlejemskiej grocie. Urodziła się 5 stycznia 1846 r. w I’billinie, w ówczesnej Palestynie. Jej matką była Libanka, a ojciec pochodził z Damaszku. Po ich śmierci zaopiekował się nią stryj, który pragnął wydać ją za mąż. Ona jednak myślała inaczej. W czasie kolacji zaręczynowej przyniosła na tacy swoje obcięte włosy i oświadczyła swój zamiar poświęcenia się służbie Bożej. Rozgniewany stryj zamknął ją w kuchni z niewolnicami. Z rozpaczy napisała list do swojego jedynego brata z prośbą o pomoc i zaniosła go do służącego stryja, który był muzułmaninem. Ten zaprosił ją do swego domu i zaproponował przejście na islam i małżeństwo. Gdy mu odmówiła, poderżnął jej gardło i porzucił na ulicy. Przeżyła. Od tego wydarzenia ukrywała się przed rodziną. Przeniosła się do Jerozolimy, a potem do Bejrutu, gdzie straciła wzrok, a później na nowo go odzyskała. Następnie wyjechała do Francji i wstąpiła do Zgromadzenia Sióstr św. Józefa w Capelette, jednak zakonnice, widząc, że jest obdarzona wieloma charyzmatami duchowymi… odesłały ją do domu. W 1867 r. wstąpiła do Karmelitanek Bosych w Pau. W jej osobie ujawniły się prawie wszystkie dary mistyczne, ze stygmatami, ekstazami, wizjami, proroctwami i lewitacjami włącznie. Z Francji wyruszyła do Indii, by założyć nowy klasztor. Tam też złożyła śluby wieczyste. Później powróciła do Ziemi Świętej. Tutaj pod jej kierownictwem powstał klasztor Sióstr Karmelitanek – w miejscu, gdzie ongiś Dawid został namaszczony przez Samuela. Zmarła 26 sierpnia 1878 r. Jan Paweł II ogłosił ją błogosławioną 13 listopada 1983 r. Papież Franciszek kanonizował Mała Arabkę 17 maja 2015 roku.

Apostołka Ducha Świętego

Maria od Jezusa Ukrzyżowanego najbardziej krzewiła nabożeństwo do Ducha Świętego. Modliła się do Niego i zachęcała do tego innych. O Jego roli przypomniała nawet Piusowi IX. Pisała: „Świat i zgromadzenia zakonne gonią za nowościami, zapominając o prawdziwym nabożeństwie do Ducha Świętego. Dlatego tyle jest błędu, rozbicia, nie ma pokoju i światła na świecie. Nie wzywa się światła tak, jak należy, a to światło pozwala nam poznać prawdę. Nawet w seminariach się to lekceważy…”. Chociaż list dotarł do adresata, to dopiero Leon XIII w encyklice „Divinum illud munus” (9 maja 1897 r.) odpowiedział na tę prośbę i nakazał sprawować nowennę do Ducha Świętego, będącą przygotowaniem do uroczystości Zesłania Ducha Świętego. Bez tej nowenny nie można sobie dzisiaj wyobrazić przygotowań do tej uroczystości.

W czasie jednej z ekstaz słyszała głos Ducha Świętego, proszący, aby Go wzywać, gdyż daje potrzebne światło i dary do realizacji powołania małżeńskiego i kapłańskiego. „Jeśli będzie to ojciec lub matka, w jego rodzinie zapanuje pokój i w jego sercu będzie pokój zarówno w tym, jak i w przyszłym życiu – nie umrze w ciemności, ale w pokoju. Żarliwie pragnę, byś powiedziała, że wszyscy kapłani, którzy odprawią raz w miesiącu Mszę św. o Duchu Świętym, uczczą Mnie. Ktokolwiek taką Mszę odprawi lub będzie w niej uczestniczył, będzie uczczony przez Ducha Świętego, będzie miał światło, będzie miał pokój. On uleczy chorych, obudzi tych, którzy śpią”.

„Mała Arabka” widziała działanie Pocieszyciela. Wielbiła Go, tworzyła ku Jego czci psalmy, śpiewała Mu strofy pochwalne pełne semickiego wdzięku. Jest autorką wielu modlitw do Ducha Świętego, spośród których najbardziej znana jest modlitwa: „Duchu Święty, natchnij mnie, Miłości Boża, pochłoń mnie, na właściwą drogę zaprowadź mnie. Maryjo, Matko, spójrz na mnie, z Jezusem błogosław mi. Od wszelkiego złego, od wszelkiego złudzenia, od wszelkiego niebezpieczeństwa zachowaj mnie. Amen”.

Czcicielka Maryi

Warto dodać, że święta bardzo kochała Matkę Bożą. Wspomina, że gdy została wyrzucona z domu muzułmanina z poderżniętym gardłem, widziała Maryję. Potem znalazła się pod Jej troskliwą opieką. Maryja troszczyła się o nią i gotowała jej najsmaczniejszą zupę. Dała jej wiele rad: „Mariam, pamiętaj, zadowalaj się zawsze tym, co niezbędne. Nie proś o więcej. Bóg zawsze da ci to, co niezbędne, ale nie jesteś w stanie pochłonąć całego oceanu”. Gdy po czterech tygodniach powróciła do zdrowia, usłyszała, że zostanie córką św. Józefa, potem będzie córką św. Teresy, wyjedzie do Indii i umrze w Betlejem. Stało się tak, jak Maryja powiedziała. Dlatego zawsze do Niej się modliła, prosiła Ją o łaski i je otrzymywała. Siadała u Jej stóp, odmawiając Różaniec i prosząc o zbawienie dla wszystkich ludzi.

 

 

Ksiądz Prałat Michał Józefczyk- Apostoł Miłosierdzia, Charyzmatyczny kapłan naszych czasów, Człowiek modlitwy, Człowiek błogosławieństw, nasz Rodak

Urodził się w Krościenku 29 września 1946 r. jako syn Stanisława /s. Jakuba i Zofii Pelczar/ i Karoliny z domu Glazar /córki Jana i Heleny/. Rodzice pobrali się 31 października 1931 r. Na chrzcie otrzymał imiona Michał Józef. Ochrzczony został 6 października 1946 r. przez ówczesnego ks. wikariusza Władysława Lewińskiego. Jego rodzicami chrzestnymi byli – Jan Marszałek i Maria Glazar. To tutaj w Krościenku Wyżnym u niego wszystko się zaczęło, jak sam mówił w wywiadzie we wspomnieniowym filmie pt. „Ks. Prałat Michał Józefczyk – Apostoł Miłosierdzia” /do obejrzenia na kanale YouTube/. Proces powołania miał u niego początek w drugiej klasie szkoły podstawowej, a już jako pierwszoklasista został ministrantem. Sakrament bierzmowania przyjął 17 maja 1958 r. z rąk ks. biskupa Wojciecha Tomaki, wybrawszy sobie imię Jan. Grał na flecie w orkiestrze kierowanej przez Tadeusza Jaworskiego. W rodzinnym domu wychowywał się razem ze starszym o 7 lat bratem- Janem i siostrą- Heleną. Zanim w 1966 r. wyjechał do Wyższego Seminarium Duchownego w Przemyślu, na krótki czas nawiązał bliższe kontakty z Księżmi Michalitami z Miejsca Piastowego, a następnie poszedł do pracy, podejmując się pełnienia obowiązków listonosza. Wyświęcony 17 czerwca 1972 r. w Miejscu Piastowym, na swoje zawołanie prymicyjne wybrał słowa św. Franciszka: „Uczyń mnie, Panie, narzędziem Twego pokoju” oraz „Matko Pięknej Miłości, naucz mnie kochać Boga i ludzi”. Przez swoje oddanie i poświęcenie naśladował św. Brata Alberta Chmielowskiego i patrona rodzinnej parafii – św. Marcina. Czerpał z duchowości świętych i błogosławionych wywodzących się z sąsiednich miejscowości: św. bp. Józefa Sebastiana Pelczara z Korczyny, bł. ks. Bronisława Markiewicza z Miejsca Piastowego oraz bł. ks. Władysława Findysza urodzonego w Krościenku Niżnym. Jako wikariusz posługiwał w Górnie, Pstrągowej k. Czudca, Dubiecku, Dzikowcu, w Piątkowej w parafii Tarnawka. Jako proboszcz 3 lata pracował w Lipnicy, a od lipca 1980 r. w parafii Matki Bożej Niestającej Pomocy w Tarnobrzegu. Zaangażowany w działalność duszpasterską wraz z mieszkańcami nowo powstałego osiedla Serbinów wybudował w ciągu jednej nocy 8 maja 1979 r. drewniany kościół, poświęcony następnego dnia przez ordynariusza diecezji przemyskiej ks. bp. Ignacego Tokarczuka. Za to aż 16 razy ukarany przez Kolegium ds. Wykroczeń i skazany na rok więzienia w zawieszeniu na trzy lata oraz wysoką karę grzywny. Dzięki Jego uporowi, determinacji i ciężkiej pracy powstały także inne tarnobrzeskie kościoły: Miłosierdzia Bożego, Świętej Barbary i Chrystusa Króla. Na pamiątkowej tablicy Jemu poświęconej wmurowanej w ścianę parafialnej świątyni, której był proboszczem przez prawie 40 lat, napisano: „Inspiratorowi i pomysłodawcy wielu żywych dzieł służących człowiekowi”. Tak właśnie żył, służąc człowiekowi, w którym widział Jezusa. „Jeżeli się kocha, wszystko jest łatwe”- mówił. Wizerunek Prałata Michała Józefczyka pojawia się w teledysku do piosenki pt. „Osiem błogosławieństw”. Jest ilustracją do słów śpiewanych przez Annę Marię Jopek: „Błogosławieni miłosierni, albowiem oni miłosierdzia dostąpią” w 1 min i 54 sek. Utwór powstał z okazji wizyty Ojca świętego Jana Pawła II w Polsce w 1999 r. Nie sposób wymienić wszystkich dzieł tego niezmordowanego Bożego wojownika. Jako proboszcz w Tarnobrzegu animował życie religijne poprzez nabożeństwa modlitewne i akcje integrujące środowisko wielkomiejskie, m. in:

– nabożeństwa fatimskie od sierpnia 1979 r. w pierwszą sobotę miesiąca od godz. 19 do 7 rano w niedzielę w kościele na Serbinowie, z procesją figury Matki Bożej po całym osiedlu;

– comiesięczna „Godzina Święta”;

– codzienna „Godzina Miłosierdzia” od 1994;

– Wieczysta Adoracja;

– cotygodniowa Nowenna do Matki Bożej Nieustającej Pomocy – Patronki Parafii od 1985 r.;

– Tarnobrzeskie Dni Trzeźwości;

– Korowód Świętych;

– Tarnobrzeskie Wieczory Uwielbienia;

– Marsz Mężczyzn;

– Marsz dla Życia i Rodziny;

Przeniósł na grunt miejskiej parafii, znany mu z rodzinnych stron, zwyczaj maryjnych nabożeństw majowych przed figurami i kapliczkami na terenie osiedla Serbinów. Szczególnym kultem otaczał świętych i błogosławionych. W ołtarzu głównym kościoła pw. Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Tarnobrzegu wkomponowano aż 17 relikwii, m. in.: św. Jana Pawła II, św. Ojca Pio, bł. ks. Jerzego Popiełuszki, św. Brata Alberta, św. Joanny Beretty Molli, św. Matki Teresy z Kalkuty, bł. ks. Michała Sopoćki – spowiednika s. Faustyny, a także-  sprowadzone 16 sierpnia 2015 r. – relikwie  św. Rity.

W tarnobrzeski krajobraz wkomponowały się wybudowane przez niego pomniki: Serca Jezusowego, ks. Jerzego Popiełuszki, Zmartwychwstania Jezusa, a od 2005 r. pomnik św. Jana Pawła II.

Oprócz tego podjął wiele inicjatyw poświęconych najbardziej potrzebującym. To jemu tarnobrzeżanie zawdzięczają:

– Dom Ulgi w Cierpieniu im. św. Ojca Pio

– Hospicjum Domowe

– Kuchnię dla ubogich

– Świetlicę i Noclegownię dla bezdomnych /ok. 80 miejsc/

– Stację Caritas przy ul. 3 Maja

– Ośrodek Rehabilitacji

– Rodzinny Dom Dziecka w 2001 r.

– Okno Życia w 2009 r. przy kompleksie budynków przy ul. 3 Maja

– Parafialną Aptekę

– TV Katolicką „Serbinów” /od 2010 r./

– Miesięcznik „Serbinowskie dzwony”

– Tygodnik „Nieustająca Pomoc”

– informator o życiu parafii „Otwarte Serce”

– Chór, Orkiestrę Dętą, Zespół folklorystyczny pieśni i tańca „Lasowiacy”

– Żłobek „Nazaret” i Przedszkole św. Józefa,

– Zespół Szkół Katolickich im. św. Jana Pawła II (Szkoła Podstawowa, Gimnazjum i Liceum).

Życie społeczno-kulturalne ks. Prałat Józefczyk wzbogacił o liczne wydarzenia, m. in.:

– Rodzinny Festiwal Pieśni Maryjnej

– Chrześcijańskie Dni Kultury

– Święto Parafii „Familiada”

– Festyn Ewangelizacyjno-Charytatywny „Strefa Aniołów”

– Kongres Trzeźwościowy i wiele innych.

Jedną z ostatnich inicjatyw było kolejne hospicjum, którego niestety już nie zdążył dokończyć. Zmarł w powszechnej opinii świętości 20 czerwca 2016 r. o godz. 21. 37. Wierni podczas uroczystości pogrzebowych, w których uczestniczyło wielu parafian z Krościenka /był zorganizowany specjalny autobus/, trzymali ogromny transparent z napisem: „ŚWIĘTY NATYCHMIAST”. Jego ostatnią wolą było, by zamiast kupować kwiaty na pogrzeb, przeznaczyć ofiarę na dokończenie budowy hospicjum na osiedlu Miechocin /zebrano 90 tys. zł/.

Ksiądz Prałat Michał Józefczyk odszedł do Domu Ojca po 44 latach kapłańskiej posługi, w 70 roku życia. Pozostał w pamięci tysięcy ludzi jako człowiek, który pragnął być dla Jezusa i widział Go w najbardziej potrzebujących. Skromny i pokorny nie chciał, by mówić o Jego zasługach. Uważał, że jest to niepotrzebne. A nagród i wyróżnień uskładało się sporo, np. Kawaler i Członek Kapituły Orderu Uśmiechu- nagrody przyznanej mu przez dzieci w 2006 r., Proboszcz Trzeciego Tysiąclecia oraz „Tarnobrzeżanin XX wieku”. Ale był to także krościeniak, nasz Rodak, do 1989 r. wciąż zameldowany w Krościenku z powodu nacisków komuny. Pośmiertnie odznaczony przez prezydenta Andrzeja Dudę Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski za zasługi w działalności na rzecz środowiska lokalnego. Odznaczenie to zostało przekazane przez wojewodę podkarpackiego 8 września 2016 r. w Sali Kolumnowej Urzędu Wojewódzkiego w Rzeszowie siostrzeńcowi zmarłego kapłana- Piotrowi Filarowi mieszkającemu w Krościenku Wyżnym.

Na koniec przytoczmy słowa modlitwy, którą wraz z podobizną księdza można znaleźć na okolicznościowym obrazku:

„Ojcze Przedwieczny, Ty powołałeś swojego sługę Michała, kapłana do szczególnego zjednoczenia z Twoim Synem w Najświętszym Sakramencie i uczyniłeś go narzędziem Miłosierdzia na wzór Maryi gotowej nieustannie pomagać. Udziel nam za jego wstawiennictwem łaski… byśmy z wiarą i miłością złożyli naszą nadzieję w Tobie, Miłosierny Ojcze i z dziękczynieniem wysławiali Twoje Święte Imię. Przez Chrystusa Pana Naszego. Amen.”

Alina Kmonk

Ks. Gerard Terech