Uroczystość Narodzenia Zbawiciela była obchodzona 25 grudnia już w epoce papieża Liberiusza w 354 roku. Nie przypadkiem wybrano tę datę bardzo popularnego pogańskiego święta ludowego, kończącego obchody ku czci Saturna i w bliskości przesilenia zimowego. Było to bowiem święto Sol invictus, słońca niepokonanego, które stale na nowo jaśniało. Stało się ono zatem świętem „prawdziwego Słońca”.
Narodzenie Pańskie jest momentem pojawienia się na świecie Boga, który stał się człowiekiem. Święto było celebrowane zarówno przez Kościół zachodni, jak i wschodni.